bir hayatın gölgesinde yaşayan ruhlar

Sekiyor ruhum bir bir düştüğü bir su tanesinin oluşturduğu dünya denizinin içinde

bazen asileşip tutamadağım oluyor dizginleri sonra yakalıyor en sevdiklerim beni

bir kelebek gibi kaçıyorum durmadan bana dokunası ellerden,ölüm kovalıyor ben kaçıyorum!

kurma kolu çekilmiş namlunun ucunda bir fişek gibiyim,bir patlarsam tutamaz ete bürünmüş ruhlar beni...

mehtaplı bir gecenin sabahında iki dağın ardından yükselen güneş gibi ruhum,ısınmakta ve soğumakta öteki  zamanlarda

karanlığın beyazı,beyazın siyahındayım, bir reflektör gibi durmadan hayat yolunun tabelalarında gözlerim

yalan hepsi yalan değil mi? söylediklerin jilatinli bir hayatın sökülmüş kapsız bir tarafıyım...

bir bilginin içinde ayrıntı gibiyim , gereksiz kişilerden arındırılmış,yabancı zillerden uzak kimseyi önemsediğim yok!

aldırdığım yok akraba*ı talukatın imalı sözlerine,beni sevdikleri söylenemez bunu anlayacak kadar büyüdüm gözlerinin önünde,onlarsa hep bi çocuk gibi ...tatlı sözler yerine zehir gibi bir biber ektiler olmayacak bir yerde büyüyen ,bir saksının içindeki gibi mesela,çok kovaladım şeytanları dualarımla ama beni sevmeyenleri kovamadım,çıkaramadım bir türlü bilmiyorum,bu hayatın tadı,tuzuymuş kimilerine göre ben genelde tuzu sonradan koyarım yemeğime,annanem yaşlandı ve hala bana karşı öfkeli ,ben onların istediği yalaka,etrafına anlamsız gülücükler şaçan adam olamadığım için belkide... 

şimdilerde tek başına yürekli bir adamım beni sevmeyenlerin dimdik karşısında duran,onların beni büyütemediği kalplerinde ,gözlerinden uzak yaşıyorum,nefesleri çok uzağımda şimdilerde...

http://fizy.com/#s/12ippy

çok sevildiğini zannetmek sokak lambası gibi gündüzleri etrafından bir sürü insandan ibaret,ama geceleri ıpıssız

çoğu insan bir sokak lambası gibi etrafındakileri sayı ile saymakta oysa tekbaşına bırakılmış bir çölün ortasında yalnız,bir başlangıcın sonuna gider gibi herşey,öfkeli,telaşlı,çıkarcı,kefeye konmuş ruhlar etrafımda ,durmadan bir mizanın hesabında tarrılıyoruz.